Konu
Yüce kitabımız da önemle üzerine basa basa insanların inançlı ve inançsız olanlarını ayırırken bunu kalp açısından değerlendirir. Sevgisi olmak, Allah’a yakin olmak, duygulu olmak yanıyla müspet bir insanı temsil eden kalbi ve taşlaşmış mühürlenmiş bir kalple de insanlık değerlerinin tümünü…
Namazın ve infakın dışında “huzur, saadet, mutluluk” filan diye, böyle kitapta türkü söyler gibi yazılan lafların hiçbirisi namaz ve infakın dışında mümkün değildir!
Muayene neticesinde, belki farzlardan bazılarını muvakkat olarak bıraktıran bir vaziyet doğabileceğini ve bunların kazaya terki icap edeceğini düşündük.
Mademki İslâmiyet zekâtı farz kılmıştır; zekâtın farz olması zenginliği teşvik yasasıdır. Allah size “İbadetinizin bir tanesi ancak zengin olmak ile mümkündür, öyleyse zengin olun.” diyor.
Kendinizi çok iyi hazırlayınız. Siz Fahr-i Kâinat Efendimiz’in bulunduğu bir düzlemde varsınız. Sizin düzleminizde Fahr-i Kâinat Efendimiz var.
“Ben Müslüman olacaktım ama bir gün camiye gittim, hoca dedi ki cehennemliksin. Ben de dinden çıktım.” Vah vah maşallah, ayakkabı almak için dokuz dükkân gezer… Dinden çıkaran sözler mi?
Bir defa âyet-i kerîmenin tarzı çok önemlidir. Dikkat ederseniz “Sizin Peygamberiniz mecnûn değildir.” demiyor. Sizin sahibiniz mecnûn değildir, diyor. Peki Mecnun ne demek?
Pahıl ne demek? Pahılın cennete gitmesi mümkün değildir. Şefaat filan da yok, evet Allah söylüyor, biz söylemiyoruz ki.
Efendimiz’i şeklen taklit etmek de sünnettir ve çok sevaptır. Yani ben sakal aleyhtarı (karşıtı) filan değilim. Ama biz o hale gelmişiz ki saçımızı üç numara ile kestirip altına sakal bırakmışız.
